Twee kleuren, plafond als zoneringselement,houten schort en een zeer controversiële keuze van vloerbedekking - je kunt echt veel leren van het voorbeeld van dit ongetwijfeld interessante interieur. Dat is altijd het geval - je vindt een goed idee, laat het aan een specialist zien en krijgt een gedetailleerde kritische beoordeling in antwoord. De redacteuren van Roomble ontdekten een, naar ons idee, heel schattig huisje tussen de werken van de Italiaanse studio Make That. Er was iets mis met hem, maar we wisten niet precies wat. De architect die de taak op zich nam om dit interieur te beoordelen, zette alles op de planken en beantwoordde gedetailleerd de belangrijkste vraag van alle fans en critici van de Scandinavische stijl: waarom lijken sommige witte interieurs op ziekenhuisafdelingen? Mito Melitonyan, architect: - Ik kom uit een familie van architecten en had het geluk dat ik de 12e was. Na de 9e klas ging ik naar de MKAMS (technische school voor architectuur) en heel lang begreep ik niet wat ze van mij verwachtten. De smaak voor het vak kwam pas na het 3e jaar, toen we een industriële opleiding volgden. Toen ontmoette ik de architect Boris Uborevich-Borovsky, die mijn vader en ik toevallig ontmoetten op een van de architectuurtentoonstellingen. Mijn eerste salaris bepaalde de richting van mijn activiteiten en in feite mijn lot. Ik ben met passie aan de slag gegaan in mijn vak en doe dat nog steeds. Ik weet niet wat er hierna gaat gebeuren, maar op dit moment doe ik waar ik het beste in ben. Vier jaar lang heb ik vooral aan grote stedenbouwkundige projecten gewerkt, waardoor ik structureel heb leren denken. Daarna heb ik de voorkeur gegeven aan zelfstandig werken. Tijdens mijn zelfstandige werk kwam ik tot de conclusie dat in architectuur en design het object zelf secundair is; wat belangrijk is, is de communicatie met de omgeving waarin je ontwerpt of de persoon voor wie je het object creëert. Dit is in essentie een gevormde levenshouding die niet alleen op architectuur van toepassing is: ik werk niet met een object, ik werk met mensen. melitonyan.com In dit voorbeeld werd de indruk van het appartement verstoord door de vloer. De vreemde rozebruine textuur zorgt ervoor dat het meer lijkt alsof je naar een openbare ruimte kijkt dan naar een woonappartement. Wit is geen wondermiddel; je moet ermee weten te werken. Als de ontwerpers in deze kamer bijvoorbeeld voor een vloerbedekking van scheepsplanken hadden gekozen, zou het interieur een prettige sfeer hebben gecreëerd.
Als we het direct over de oorzaak van het probleem hebben, dan is dat de ongelijkmatige textuur. Er is niets om aan vast te kleven in het interieur. Wat een hoogtepunt had moeten zijn, werd een groot minpunt.
De keuken zelf is prachtig: groot en laconiek van vorm. Een hele interessante techniek met een houten schort. Zelfs als het een neptegel is, ziet het er nog steeds geweldig uit.
Maar het bad kon mij niet overtuigen.Enerzijds is het een mooie oplossing: de zijkanten van de kom steken ongeveer vijf centimeter uit vanaf de muur. Het ziet er geweldig uit, maar vanuit het oogpunt van de werking is dit niet de beste optie - in deze scheuren zullen zich regelmatig dingen ophopen die we niet graag wegschrobben, en als er in het begin genoeg enthousiasme is voor regelmatig schoonmaken, dan in de loop der jaren zal de huisvrouw deze onhandige plek beginnen te "vergeten", wat betekent dat u schimmel, tandplak en andere "vreugdes" kunt verwachten. Nog één ding: het raam. Het raam kan alleen vanuit de badkamer zelf worden geopend. Idealiter zitten de scharnieren aan de andere kant en opent het raam naar de badkamermuur.
Wat ik mooi vind, is het kleurenpalet. Er zijn twee hoofdkleuren in dit appartement: wit en bruin. Ze passen perfect bij elkaar.
Ik houd ervan om ruimtes in te delen op basis van textuur, of beter gezegd, op basis van het materiaal van het plafond. In de keuken zitten balken, in de woonkamer zitten gipsplaten en balken. Een zachte, bijna onmerkbare, maar toch zeer merkbare overgang.
Onder de nadelen zou ik ook het falen willen noemende ruimte opvullen - op sommige plaatsen zijn er duidelijke gaten en die zijn heel opvallend, zelfs ficusbomen helpen niet. De verkeerd gekozen salontafel bij de bank moet vervangen worden door een groter exemplaar.
De verlichting in dit interieur volgt een aantalvolgens een eigen logica, die alleen voor de auteurs begrijpelijk is. Het enige wat passend zou zijn, is de plafondlamp boven de eettafel. Ondanks al deze tekortkomingen zou het totale interieur 100% zijn geworden als de auteurs een andere vloer hadden gekozen. Het is dankzij hem dat je aandacht schenkt aan alle tekortkomingen die zo duidelijk zichtbaar zijn geworden.
Prachtig wit interieur, waar de “ziekenhuis” vloer bijna alles verpestte – etk-fashion.com
