Ecuadoriaans klein huisje in het bos met mosdak Dit kleine huisje in het bos is ongeveer 100 jaar geleden gebouwd. Eén van de problemen met Art Nouveau-architectuur is dat het in sommige landen de traditionele bouwpraktijken, die waren aangepast aan het lokale klimaat en de lokale materialen, heeft verdrongen. De meeste individuele stijlen in de moderne architectuur zijn afhankelijk van industriële materialen die niets gemeen hebben met de natuurlijke materialen die al eeuwenlang in een bepaalde regio worden gebruikt. Hoewel er geleidelijk wordt gewerkt aan de aanpassing van industriële materialen aan de klimaateigenschappen van verschillende landen, zijn niet alle materialen geschikt voor wereldwijde bouwtoepassingen. Daarom bouwden de Ecuadoraanse architecten Luis Velasco Roldan en Ángel Hevia Antuña een klein huisje in het bos, volgens oude tradities en bouwtechnieken, met gebruikmaking van natuurlijke materialen. De kamer wordt verwarmd met behulp van zonne-energie.
Ruime entree naar het boshuisje Het hoofddoel van het project is onderzoek. De architecten wilden weten hoe energiezuinig een dergelijk gebouw zou zijn in het lokale zonnige klimaat.
Lichte zonering van de kamer Luis en ÁngelZe vrezen dat de kennis die hun voorouders de afgelopen decennia hebben opgebouwd, verloren is gegaan en dat technologieën zijn vergeten. Deze situatie is gevaarlijk omdat de aan het klimaat aangepaste woonstructuren vervangen moeten worden door huizen van beton, staalplaten of cementvezels. Deze moderne huisvestingsmodellen vullen niet alleen nieuwe stedelijke gebieden, maar verdringen ook oudere gebouwen. De situatie wordt nog ingewikkelder doordat men afhankelijk is van de aanvoer van materialen uit afgelegen industriegebieden en er een hoog energieverbruik is om het microklimaat binnenin te handhaven. Veel gebouwen in Latijns-Amerika bevinden zich in gematigde klimaten en hebben te maken met periodes van koude vanwege slechte ontwerpbeslissingen. Deze situatie kan worden verholpen door terug te gaan naar de basis en energiezuinige technologieën te gebruiken.
Boshuis projectplan Architectenproject,Dit is een tegenwicht tegen nieuwe trends. Voor het huis in het bos zijn uitsluitend lokale, natuurlijke materialen gebruikt. Het gebouw is vrij klein, slechts 48,7 m2, en midden in de ruimte groeit een boom, die de eigenaren niet hebben gekapt. De glazen schuifdeuren kunnen volledig worden geopend of gesloten, zodat u het gevoel krijgt dat u zich in een ruim prieel bevindt.
Er zijn overal veel ramen, ze kunnen allemaal open. Huisbestaat uit een woonkamer, slaapkamer, keuken, eetkamer en studeerkamer. Het is hier heel licht, het interieur is ingericht met natuurlijke materialen, wat een gevoel van gezelligheid en warmte creëert. Het voorpaneel is gemaakt van Ecuadoriaans laurierhout, het afwerkframe is gemaakt van eucalyptushout. De lucht met de geur van eucalyptus is aangenaam en gezond.
De boom in de eetkamer en de kamer zelf De slaapkamer is in twee verdiepingen ontworpen. Overdag kunt u op de tweede verdieping lezen en zonnebaden. Indien gewenst kunnen alle ramen geopend worden.
Ontspanning op twee niveaus Een van de meest interessantebouwtechnieken zijn niet meer zichtbaar. Voor de isolatie werd gekozen voor puimsteen. Luchtzakken gevuld met dit materiaal egaliseren temperatuurverschillen en zorgen voor een binnenklimaat van 20 tot 21 graden Celsius, het hele jaar door, zelfs als het buiten maar 12 graden Celsius is. Naast de wandpanelen werd er boven de drainagelaag op het dak ook puimsteen gebruikt.
Het dak is gevuld met puimsteen. Het unieke van het huis ligt in de designkenmerken. Deze constructie kan worden gedemonteerd en overal naartoe worden verplaatst, zelfs naar een aangrenzende regio.
Oerbos rondom het huis
Een gezellig huisje in het bos is conservatief gebouwd
