Ooit nagedacht over hoe ze zouden zijn?over tien jaar thuis? En over twintig? Vandaag ontdek je wat de beroemde Italiaanse architect Cino Zucchi hierover denkt. Huizen van de toekomst zijn een relevant en uiterst interessant onderwerp. Ieder van ons is immers nieuwsgierig naar hoe onze leefomgeving er over enkele decennia uit zal zien. Hoe zullen de materialen zijn? Hoe zullen de vormen die we gewend zijn veranderen? Of misschien zal de behoefte aan huizen helemaal verdwijnen en zal iedereen onder een enorme glazen koepel leven, zoals de goede oude Stephen King heeft nagelaten? Op de jaarlijkse meubel- en designtentoonstelling i Saloni WorldWide kreeg onze hoofdredacteur Oksana Kashenko de gelegenheid om met de populaire Italiaanse architect Cino Zucchi over de toekomst te praten, en nu zul je zijn mening ontdekken. Cino Zucchi, architect Cino Zucchi werd in 1955 in Milaan geboren. Hij studeerde af aan het Massachusetts Institute of Technology in 1978 en aan de Politecnico di Milano in 1979. Hij is de auteur van projecten als het complex van commerciële tentoonstellingen in Abbiategrasso, woongebouwen in Abbiategrasso, Venetië, Ancona, kantoorgebouwen in Casorezzo, Lucca en Montevideo. Chino geeft ook les, schrijft artikelen voor veel gespecialiseerde Italiaanse tijdschriften en runt zijn eigen architectenbureau, Cino Zucchi Architetti.
— Hoe zie jij het huis van de toekomst?— Ik zal je het echte verhaal vertellen. Eén architect heeft een huis van de toekomst gebouwd. Hij kreeg een soort vliegende schotel. Hij vond het heel interessant. Hij bouwde dertig van dergelijke huizen, maar vandaag de dag woont er niemand meer in. En dat allemaal omdat een persoon niet in de toekomst bestaat, maar in het heden. En ik geloof dat het geen zin heeft om over een gemeenschappelijke toekomst voor iedereen te praten. De toekomst is individueel, iedereen ziet het op zijn eigen manier. Ik ben lid van een onderzoeksgroep die gevestigd is in Oostenrijk. De groep kreeg de opdracht om te bepalen hoe het huis er over twintig tot dertig jaar uit zou kunnen zien. Tijdens de laatste bijeenkomst merkte ik dat moderne mensen hun huis verdelen in een slaapkamer, woonkamer, badkamer... Er veranderen echter veel dingen in ons leven. Nu heb ik bijvoorbeeld vier kinderen, en bijna allemaal brengen ze het grootste deel van hun tijd door op de computer en kijken ze naar video's op YouTube. Het traditionele gezinsleven is veranderd. Waar vroeger iedereen regelmatig aan één tafel zat, gaat nu iedereen 's avonds zijn eigen gang. Een paar dagen geleden vroeg mijn vrouw me wat ik doe terwijl ik achter de computer zit. Ik antwoordde dat ik met mijn dochter aan het chatten was. ‘Maar ze staat achter de muur! - de vrouw laaide op.” “Ja, maar ik stuur haar muziekbestanden”, antwoordde ik. En dat is oké. In mijn herinnering bestonden er al zowel elektronische als mechanische huizen… Er is een film van Jacques Tati “My Uncle”, 1958. Daarin ironiseerde de regisseur uiterst succesvol het onderwerp van allerlei 'toeters en bellen' in huis. En de technologie van vandaag lijkt op te lossen in de mens en de wereld om hem heen. Wij kunnen niet zonder haar leven. En we gaan nu al anders om met elektronica. Als je kijkt, zul je het merken: het eerste wat mensen doen als ze in een ander land aankomen, is een sms sturen of bellen. Ik blijf me nog steeds verbazen over de moderne technologie. Misschien kan het huis van de toekomst dus omschreven worden als een Palladiaanse villa met een iPod.
— Welke materialen zullen worden gebruiktin het huis van de toekomst? — Iemand heeft al gezegd dat we in een tijdperk van plastic en synthetische stoffen leven. Moderne technologieën maken het mogelijk om materialen te creëren die voorheen ongekende eigenschappen hebben. Als we bijvoorbeeld de productie van keramische tegels nemen, bieden veel bedrijven nu tegels aan die op natuursteen lijken. Tegelijkertijd creëren ze niet alleen een structuur met een patroon, ze slagen er ook in om willekeurig geplaatste aderen te creëren. Er was een tijd dat boeren, stadsmensen en ambachtslieden materialen uit het bos haalden, uit de steengroeve... En de harmonie die we nu zien in landelijke nederzettingen is grotendeels te danken aan het feit dat het aanbod aan materialen beperkt is. Moderne mensen hebben een ruimere keuze, maar de kans op het maken van een fout is veel groter. Daarom zorgen moderne steden ervoor dat we ons vaak enigszins in verlegenheid brengen. Ik denk dat het onwaarschijnlijk is dat we tot één enkel model voor het gebruik van bouwmaterialen zullen kunnen komen. Er is zo'n architect — Joseph Frank, hij is joods, en tijdens de oorlog emigreerde hij naar Zweden. Dus, zei hij: het moderne tijdperk is de totaliteit van alle voorbije tijdperken. In zijn visie is de moderne stad de Toren van Babel. Futurologen en utopisten stelden zich een zonnige toekomst voor van één enkel architectonisch model. Eigenlijk zijn de steden heel verschillend. In megasteden zijn er Chinese en Indiase wijken. Daarom zal er in de toekomst een bepaalde reeks modellen worden voorgesteld door architecten. Als je de huidige 17-jarige Japanner neemt, zal hij meer op een Amerikaan lijken dan op zijn grootouders. Mijn tentoonstelling vindt momenteel plaats in Italië — "Douane". En in het inleidende deel probeerde ik de tegenstellingen tussen traditionele etnografie en architectuur te benadrukken. Het bleek dat er een onlosmakelijk verband bestaat tussen het materiaal, de cultuur en de woonplaats van mensen. Als er vandaag de dag een soort etnografie mogelijk is die niet gebonden is aan geografie, dan bedoel ik subculturen (cyberpunks, gothics). In Engeland bijvoorbeeld zijn groepen als de ‘schijnaristocratie’ (ze dragen herenkostuums) nu erg populair. Of er zijn mensen die zichzelf als macho beschouwen. Dit geldt echter niet voor één land; het kan overal worden waargenomen.
— Multiplex is erg populair in Ruslandafwerkingsmateriaal. Hoe kunt u hier commentaar op geven? — Nu wordt in Wenen een volledig houten hoogbouw gebouwd. Omdat moderne technologie het mogelijk maakt om van dergelijk materiaal hoge gebouwen te bouwen. Maar de gevel zal vanwege onderhoudsproblemen niet van natuurlijke materialen zijn. Hout is een materiaal dat de mens welbekend is; we bouwen er allemaal van, zo niet een huis, dan in ieder geval een datsja. Meerlaags hout (multiplex) is stabiel en vormvast. Aan de ene kant houden we allemaal van massief hout, maar er zijn situaties waarin het simpelweg niet kan worden gebruikt, en dat is wanneer we multiplex gebruiken. Wat de afwerking van gevels en de buitenkant van gebouwen betreft, produceert een Spaans bedrijf bijvoorbeeld panelen voor de bekleding van gebouwen van hout. Het is eigenlijk multiplex dat is behandeld om het sterker te maken, zodat het meer op plastic dan op hout lijkt. Het bouwen van hele steden uit hout is nu natuurlijk onpraktisch. Want na verloop van tijd zijn óf grote reparaties nodig, óf moet het gebouw worden gesloopt en moet er een nieuw gebouw worden gebouwd. Hout heeft zeer interessante eigenschappen en daarom experimenteren architecten er nu veel mee. Smaken veranderen, er verschijnt voortdurend iets nieuws, maar soms wil je borsjt. Hetzelfde geldt voor materialen: soms wil je terug naar wat je al had. Chino Courgette, architect
Overigens zal de Milanese editie van de i Saloni-tentoonstelling (Salone del Mobile) dit jaar zeer binnenkort plaatsvinden — van 12 tot 17 april.
Hoe de huizen van de toekomst eruit zullen zien: zegt architect Cino Zucchi – etk-fashion.com
