Dziedzictwo kulturowe Rosji jest ogromny. Czy możesz powiedzieć nam o tym za pomocą wzoru? Okazało się, że tak. Artysta i projektant Evgeniya Miro stał się obecny dyrygent kultury rosyjskiej w świecie europejskim Evgenia Miro ukończył Petersburskiej Akademii Sztuki. Niewiarygodny zakres jej prac jest zaskakujące: artystka tworzy konstrukcję do tekstyliów, porcelany, biżuterii, ceramiki, lampy i meble. Widziane obiekty projektowe Eugenia Miro może być 5 marca na wystawie i sprzedaży w Desing i dekoracje Center. Portal etk-fashion.com wykonane partnera informację o tym zdarzeniu. 
Dziś Evgeniya Miro opowiedziała o niej Roombleo nowych projektach, o specyfice pracy z różnymi firmami i o tym, jak można pokazać całą historię za pomocą obrazu. - - Eugene, na wystawie-wyprzedaży 5 marca zaprezentowano wiele przedmiotów designerskich. Opowiedz nam o niektórych z nich. - - Nie tak dawno stworzyłem projekt artystyczny - jest to lampa schodowa "Wieczność Ścieżki", która może być zarówno podłogą jak i stołem. Żaden z projektantów nie miał czegoś takiego, więc byłoby bardzo ciekawie wprowadzić ten projekt do produkcji. Współpracowałem również z francuską Galerią Granville w Paryżu, która zaprosiła 25 francuskich projektantów do stworzenia projektu obiektu opartego na motywie Secret Box. Dla mnie głównym sekretem świata jest dusza ludzka i naprawdę chciałem to odzwierciedlić w swojej pracy. Początkowo pojawił się pomysł wykonania rzeźby z jednego szkła, ale we Francji bardzo trudno byłoby ją zamówić do produkcji. Dlatego cała praca została wykonana ręcznie. Efektem jest rzeźba o nazwie „Skrzydło Anioła”, to sfera, w której znajduje się piórko, które symbolizuje ludzką duszę. Innym moim projektem jest lampa panelowa, która wytrzymuje światło dzienne, a wieczorem działa jako źródło miękkiego oświetlenia. - - Jesteś znany ze współpracy z Domem Hermèsa. Jak to się zaczęło? - - Moje pierwsze spotkanie z Domem Hermès miało miejsce w Anglii - po ukończeniu Petersburskiej Akademii Sztuk wyjechałem do Londynu. Jeden z moich przyjaciół, muzyk Jura Stiepanow, powiedział: „Zhenya, jesteś prawdziwym skarbem, chodźmy!” Tak trafiliśmy do firmy Mikimoto. W Mikimoto odbyliśmy spotkanie z wiceprezesem firmy, panem Takahashi. Mieliśmy szczęście, że był w tym czasie w butiku. Pan Takahashi lubił moją pracę, rozmawialiśmy przez półtorej godziny. Zapytał mnie, czy mógłbym zaprojektować 100 szali? Naprawdę nie lubię się powtarzać, więc odmówiłem. Ostatecznie ustaliliśmy, że stworzę projekt na dziesięć szalików. Przedstawiciele Hermesa zobaczyli później moją pracę, dostałem nawet list polecający, który niestety zaginął. Trzy lata po tych wydarzeniach wylądowałem w Moskwie w interesach (mieszkałem wówczas w Petersburgu, potem w Londynie). Kiedy przyjechałem do stolicy, spacerowaliśmy z przyjaciółmi, poszliśmy do butiku Hermès i opowiedziałem tę historię. Tak poznałem Irinę Wasiljewnę Pedko, pierwszą dyrektor artystyczną butiku Hermès w stolicy. Podobała się jej też moja praca i wkrótce kazali mi czekać na telefon. Rok później znów trafiłem do Moskwy. I nagle telefon: przyjdź pilnie do butiku. Odbyło się wspaniałe spotkanie, na którym Francuzi spojrzeli na moją pracę i od razu zaprosili mnie do Paryża. W czerwcu Irina Vasilievna i ja pojechaliśmy do stolicy Francji. - - Jakie było pierwsze zadanie z Domu Hermès? - - Naprawdę chciałem pokazać całą wszechstronność dziedzictwa kulturowego Rosji. Moje prace obejrzał Pierre-Alexis Dumas, szef Domu Hermès. Nasze spotkanie trwało 2,5 godziny, bardzo długo jak na europejskie standardy. Zostałem poproszony o przyjście następnego dnia, a potem już malowałem w pracowni. W efekcie otrzymałem wskazówki dotyczące 15 projektów w trzech działach (szaliki, bransoletki, porcelana). Oczywiście były pewne trudności - nigdy nie rysowałem naczyń i biżuterii. A szale są zdecydowanie moje. 
- - Każdy szalik wykonany jest w kilku kolorach.Kolory podstawowe wyznacza Dom Hermesa czy artysta? - - Tak, każdy szalik występuje w ośmiu kolorach, to jest ich cecha. House Hermès ma prawo do zmiany kolorów, ponieważ artysta całkowicie przenosi prawa autorskie. Nawiasem mówiąc, każdy projekt jest tworzony wyłącznie ręcznie i składany na papierze. Każde uderzenie jest narysowane! Dlatego szale Hermès w rysunku powstają od dwóch do sześciu miesięcy. Średnio to 2-3 miesiące poważnej pracy. Projektantowi przysługują pewne prawa - na przykład może zaproponować różne nazwy dla szalika. Ponadto ważne jest, aby znaleźć piękny wizerunek kroju pisma i gdzie dokładnie w projekcie chusty pojawi się nazwa Domu. Na przykład jest szalik „Zabavushka”, w którym dzieci bawią się klockami i to od nich powstaje nazwa firmy. Każdy szalik posiada sygnaturę projektanta. Szalik jest przygotowywany do produkcji przez około dwa lata - obraz jest skanowany, przenoszony ręcznie, dla każdego koloru wypracowywana jest klisza. Zapewnia to dokładne dopasowanie koloru do koloru. Dom Hermès ma bardzo wysoki poziom produkcji, stylu, kultury, dlatego każdy projekt opracowany przez Dom jest dziełem sztuki. 
- - Czy możesz powiedzieć, że współpraca zCzy Hermès miał ogromny wpływ na całą Twoją karierę zawodową w przyszłości? - - Tak, dla mnie to był bardzo ważny moment zawodowy. Kiedy powstaje projekt Domu Hermèsa, każdy milimetr wykonuje się poważną pracę, która staje się cechą zawodową na całe życie. Poziom prac nad projektami w tej Izbie jest bardzo wysoki. Dlatego jestem bardzo wdzięczny za otrzymane doświadczenie. Dopiero po współpracy z House of Hermès trafiłem na wystawę Maison & Objet, gdzie spotkałem prezesów innych firm. - - Evgeniya, projektowałaś także zastawę stołową dla Domu Hermèsa? - - TAk. Zadanie brzmiało bardzo trudne i niecodziennie - trzeba było w bezsensowny sposób wyrazić w ornamentach temat teatralnych sezonów Diagilewa. To było dość trudne. Zrobiłam danie, a do tego sześć talerzy deserowych. Przede mną nikt nie zrobił tego, żeby granica blach załamała się na swoje odrębne rytmy – to pozwoliło nam na stworzenie wzornictwa. Ogólnie rzecz biorąc, rosyjska dusza charakteryzuje się miłością i pasją do rytmu, do dekoracyjności. Kiedy studiowałem światową kulturę symboliki, zdałem sobie sprawę, że dziedzictwo kulturowe każdego kraju nadało światu indywidualną plastyczność i rytm, które bardzo wyraźnie wyrażają przedmioty dekoracyjne. 
- - Współpracujesz z wieloma europejskimifirm i dość aktywnie rozmawiają o rosyjskiej kulturze za pomocą projektowania. - - Przekształcenie rosyjskiej kultury w nowoczesny design dla europejskich marek jest bardzo interesujące. Na przykład współpracuję z firmą Emaux de Longwy i stworzyłem kolekcję ceramiki, w której każdy projekt został namalowany ręcznie. Z tą firmą wydaliśmy cztery kolekcje. We współpracy z J.Seignolles stworzyłam kolekcję deserów „Parsley”, wykonaną z porcelany. Co więcej, nie jest to nawet kolekcja deserów, ale mały zestaw stołowy. Ciekawym eksperymentem była kolekcja Vassilissa dla firmy hydraulicznej Serdaneli. Moim zadaniem było wykonanie porcelanowej części - uchwytów na ciepłą i zimną wodę - o skomplikowanym i delikatnym wzorze. Ale to tylko 3 cm, trzeba było stworzyć piękną, niezwykłą rzecz w stylu rosyjskim. Nie wszystko zostało wykonane zgodnie z moim projektem, ale produkcja to bardzo złożony proces. Była wspaniała prezentacja tej kolekcji w Moskwie na wystawie Référence Moskva i znaleźliśmy rozwiązanie, aby pokazać moje rysunki w ramach pod szkłem. Była też ciekawa praca dla Pierre'a Freya na temat teatru rosyjskiego. Opracowałem dla niego kilka projektów. Dla Beauvillé stworzyłam projekt kolekcji obrusów. Wszystko zostało narysowane ręcznie iw pełnym rozmiarze. Podczas tworzenia projektu ważne było uwzględnienie momentu produkcyjnego, ponieważ kontakty muszą iść w parze. Można powiedzieć, że w pewnym sensie była to praca rutynowa. Ale jak powiedział nasz nauczyciel w akademii: „Jeśli artysta nie lubi brudnej roboty, to nie jest artystą”. Jeśli mówimy o przyszłości, to chcę zająć się światem szkła i chciałbym zrobić jeden projekt, który na szeroką skalę będzie kojarzył się z kulturą rosyjską. 
- - Powiedziałeś, że chcesz zrobić projekt,które na szeroką skalę będzie kojarzone z kulturą rosyjską. Opowiedz nam o tym więcej. - - Na początku chciałbym zebrać dużo różnych materiałów. Chcę zauważyć, że niewielu projektantów i projektantów mody jest naprawdę i głęboko zaangażowanych w temat kultury rosyjskiej. Jednym z najjaśniejszych przedstawicieli jest projektant mody Wiaczesław Zajcew. Dla mnie to osoba o wyjątkowej kulturze, sile, szlachetności i miłości do tego, co robi. Wiaczesław Michajłowicz ma głęboki szacunek dla każdej kreatywnej osoby. 
- - Co było dla Ciebie najtrudniejsze w pracy?Europa? - - Na początku najtrudniejsze było dla mnie wykonywanie pracy dla kilku firm jednocześnie. Bo kiedy tworzysz jednocześnie projekty dla pięciu czy sześciu firm, powinieneś mieć świadomość, że każda ma swój styl i kierunek. Drugim ważnym punktem jest wiedza o tym, jak powstaje projekt do produkcji. Zdecydowanie studiowałem produkcję – daje to zrozumienie, jak trzeba tworzyć. Są ustalone parametry produkcji, które należy wziąć pod uwagę, ale tworząc dzieło sztuki wkładasz swoją duszę i miłość, a to bardzo pomaga w pracy. Okazuje się, że my, projektanci, jesteśmy bardzo zależni od warunków. Jednak nawet przy podanych parametrach można stworzyć cudowną rzecz. Ważnym zadaniem jest znalezienie równowagi. - - Z kim z rosyjskich producentów chciałbyś pracować? - - Nie tak dawno temu brałem udział w cudownym projekcie Andreya Popova „The Peace Shop”, podczas którego każdy artysta tworzy swój własny wizerunek na ławce. A na otwarcie kompleksu muzealno-wystawienniczego Nowa Jerozolima namalowałem tryptyk na drewnianych ławkach, a jeden z nich podpisali goście - premier Federacji Rosyjskiej Dmitrij Miedwiediew, patriarcha Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej Cyryl i gubernator Region moskiewski Andrei Vorobyov. Kolejną organizacją, z którą współpracowałem w Rosji, jest Centrum Projektowania i Dekoracji. 26 lutego zostałem poproszony o poprowadzenie klasy mistrzowskiej. Wykonuję również projekty z zakładem Łomonosowa. Dodatkowo miałem spotkanie z manufakturą Pavlovo Posad, w przyszłym tygodniu przejdę do produkcji. Chciałabym stworzyć nowe kolekcje dla rosyjskich marek, aby osiągnąć nowoczesny poziom wzornictwa. Chcę powiedzieć, że Pavlovsky Posad ma dobrą produkcję, również rysuje wszystko ręcznie, ale są to dość złożone ozdoby. Kiedyś byłem bardzo zajęty we Francji, przyjechałem do Rosji z wizytą. Ale teraz będę tu częściej. 
- - Jak myślisz, rosyjscy producenci ww stanie zapłacić za pracę na tym samym poziomie, co europejskie? - - Myślę, że zawsze możesz uzgodnić dokładnie, na jakich warunkach wykonujesz swoją pracę. Jedną z opcji jest wybranie procentów podczas tworzenia projektu. Jest to bardzo wygodne, gdy prace rozchodzą się na dużą skalę. Możesz sprzedać swój projekt jako pomysł. - - Evgenia, czy udało ci się pracować we Włoszech? - - Tak, pracowałem z Roberto Provasi. Zaprosili mnie po tym, jak dowiedzieli się, że pracuję dla Domu Hermèsa. Poszedłem do ich muzeum, przyjrzałem się stylowi Provasi dla drewna i stworzyłem zastawę stołową w stylu firmy. Niestety ten projekt nie został jeszcze zrealizowany, ponieważ kolekcja powinna zostać wydana przez Francuzów. Nawiasem mówiąc, tworzenie serwisów to jeden z najpiękniejszych tematów. Bardzo podoba mi się pomysł stworzenia niepowtarzalnego projektu dla rodziny. Byłoby to dla mnie bardzo interesujące, jako projektanta. - - A produkcja podjęłaby się realizacji prywatnych zamówień, jak myślisz? - - W rzeczywistości nie jest trudno zrealizować taki pomysł: każda produkcja porcelany pochodzi z dziesięciu jednostek. Komunikuję się z wieloma prezesami firm porcelanowych, znają mnie dobrze w Paryżu, więc złożenie prywatnego zamówienia nie stanowi problemu. Najważniejsze jest znalezienie pięknego rozwiązania obrazu i ucieleśnienie go w określonej formie. W końcu tworzenie projektu to przede wszystkim zrozumienie stylu-formy-plastyczności-dynamiki. Wszystko się przeplata. fotograf Andrey Berg; evgeniamiro.com
Evgenia Miro i kultura rosyjska dla francuskich firm
