Biokominek działa na bioetanol, któryPodczas spalania nie wydziela się tlenek węgla, dzięki czemu możliwe stało się korzystanie z kominka bez konieczności korzystania z komina. Podczas spalania uwalniają się tylko dwutlenek węgla i woda. Każdy biokominek musi posiadać specjalny palnik, w którym spala się nie samo paliwo płynne, lecz opary bioetanolu. Palnik zapewnia ochronę przed pożarem błyskawicznym, bezpieczne zapalenie i zatrzymanie spalania w kominku. Biokominek nie podlega kontroli straży pożarnej, jednak naruszenie zasad jego budowy i eksploatacji może doprowadzić do pożaru. Jeśli o bezpieczeństwie urządzeń fabrycznie świadczy ich certyfikat, to o bezpieczeństwie biokominka zbudowanego własnymi rękami świadczą normy i przepisy budowlane.
Schemat urządzenia biokominka.Jednakże biokominek jest Nie jest to kominek dekoracyjny w powszechnym rozumieniu tego słowa i nie stanowi imitacji kominka. Temperatura płomieni w biokominku wynosi 456°C. Powierzchnia paleniska biokominka nagrzewa się do temperatury około 150°. Zazwyczaj palnik wypełnia się w około jednej trzeciej pojemności, kominek pali się do całkowitego wypalenia paliwa, co trwa około 3 godzin. Zazwyczaj palnik ma pojemność 2,5-3 litrów, jego konstrukcja jest bardzo prosta. Palnik jest prostokątnym stalowym pojemnikiem z zaworem. Palnik wyposażony jest w pogrzebacz, który służy do szybkiego zamknięcia przepustnicy, blokując płomień. Zapalanie palnika odbywa się za pomocą tego samego pogrzebacza. Podczas rozpalania palnik musi mieć zapewnioną odpowiednią ilość tlenu. Minimalna powierzchnia pomieszczenia, w którym pracuje jeden palnik, nie może być mniejsza niż 20 m2.
Budowa kominka
Schemat otworu pod biokominek.Posiadając palenisko biokominka, możesz samodzielnie zbudować domowy kominek w dowolnym stylu, o dowolnym designie. Aparat musi być ognioodporny. Palnik można po prostu umieścić na dnie komory lub wbudować w dno. Wysokość komory powinna być taka, aby nad płomieniem znajdowała się odległość 50-70 cm. Szerokość komory zależy od długości palnika, do każdej strony dodaje się 15 cm. Minimalna głębokość gotowej komory powinna wynosić co najmniej 20 cm. Jeśli budujesz biokominek z płyt gipsowo-kartonowych, możesz użyć tych samych narzędzi i materiałów, które są używane przy budowie przegrody z płyt gipsowo-kartonowych. Powrót do spisu treści</a>
Użyte narzędzia:
- perforator;
- Wkrętak;
- nożyce do metalu;
- piła tarczowa;
- płaszczyzna końcowa;
- nóż konstrukcyjny;
- Ostrza;
- Wkrętaki;
- pionowy bob;
- poziom.
Narzędzia do montażu biokominka.Projekt domowego biokominka z płyt gipsowo-kartonowych może być dowolny. Można naśladować kształt i wielkość prawdziwego kominka, ale w przypadku biokominka nie ma takiej konieczności. Nie ma potrzeby budowania zęba kominowego, przepustnicy ani kolektora dymowego z rurą. Wykonanie rysunku kominka jest konieczne, ponieważ konieczne jest dokładne oznaczenie ramy i podstawy. Całą konstrukcję należy zaprojektować z uwzględnieniem okładziny. Najpierw należy przemyśleć projekt i ustalić wymiary kominka. Rama metalowa będzie bardziej odpowiednia niż drewniana. Wszystkie ściany muszą być podwójne. Pomiędzy ścianami z płyt gipsowo-kartonowych położona jest warstwa wełny skalnej. Na materiale izolacyjnym lepiej nie oszczędzać, gdyż zwykła wełna mineralna zawiera dużo włókna szklanego. Dobrym pomysłem byłoby zastosowanie jako podstawy betonowej płyty lub rzędu cegieł, ponieważ zapewni to izolację od podłogi i podniesie komorę ponad nią. Wygodnie jest wykonać wgłębienie na palnik w betonie lub cegle. Tradycyjnie jako podstawę wystarcza jeden rząd cegieł; można je układać bez ponownego łączenia spoin. Następny rząd cegieł układamy tak, aby spoiny były uszczelnione zaprawą. Można wykorzystać zwykłą, solidną czerwoną cegłę i gotową zaprawę szamotową. Gdy podstawa jest już gotowa, kominek ma już utworzone wgłębienie na palnik, można zamontować ramę pozostałej części korpusu. Montaż ramy odbywa się w standardowy sposób, za pomocą wkrętów samogwintujących, z wykorzystaniem narożników perforowanych, co pozwala na dokładniejszy montaż. Ściana pomieszczenia powinna być również ocieplona, dlatego tylna ściana kominka powinna być podwójna, z izolacją. Tylko w ten sposób możemy mieć pewność, że ściana jest dobrze izolowana.
Aby wykonać najprostszy blat stołuDo rozpalenia biokominka potrzebny będzie szklany pojemnik, kamienie, rożen i płyn do zapalniczek. Należy podjąć środki ostrożności na wypadek wybuchu paliwa w trakcie zapłonu lub przypadkowego zapłonu paliwa rozlanego wewnątrz komory. Podłoga w pomieszczeniu również może bardzo szybko zająć się ogniem, jeżeli nie będzie dostatecznie izolowana, dlatego zaleca się zabezpieczenie podłogi przed kominkiem poprzez ułożenie na niej niepalnego materiału. Do pracochłonnej pracy wykończeniowej kominka potrzebna będzie duża liczba narzędzi z domowego warsztatu. Zakres pracy, choć niewielki, będzie wymagał umiejętności wykonywania szerokiej gamy zadań. Jeżeli podstawę kominka wykonujemy z cegły, zaleca się również wykonanie z cegły całego paleniska. W tym przypadku z płyt gipsowo-kartonowych montuje się jedynie obudowę zewnętrzną, która może mieć bardzo ciekawy, złożony kształt. Ta metoda tworzenia komory ognioodpornej wydaje się być bardziej niezawodna. Komorę wykonaną z wysokiej jakości cegły pełnej można pozostawić w jej naturalnej formie, bez żadnego wykończenia. Jakość muru musi być przyzwoita i wymagać będzie odpowiednich umiejętności. W przypadku ich braku istnieje możliwość otynkowania muru komory zaprawą szamotową. Wykończenie kaflami piecowymi i okładzina ze specjalnych płyt szamotowych lub kamienia również będą dobrym rozwiązaniem. Okładziny dekoracyjne można wykonać bezpośrednio na płytach gipsowo-kartonowych, jeżeli zdecydujemy się na wersję komorową tego materiału. Istnieje wiele możliwości wykończenia zarówno obudowy kominka, jak i jego podstawy. Nie ma tutaj żadnych ograniczeń w wyborze, jak w przypadku tradycyjnego kominka. Akcesoria są niezbędne do wykończenia biokominka. Palnik należy zamaskować ozdobnymi polanami, które są sprzedawane oddzielnie. Akcesoria biokominka muszą być wykonane z materiałów niepalnych.
