Ten stylowy apartament o powierzchni 69 mkw. м построена в Москве российскими архитекторами. Здесь нет ни одной лишней детали. И вы никогда не угадаете год ее создания. Потому что она «вечно модная» Студия, в которую трансформировалась маленькая двухкомнатная квартира, представляет собой цельный, почти скульптурный объем без единой лишней детали. Перед нами полифункциональный пространственный объект, созданный по бескомпромиссным законам конструктивистской архитектуры. Арсений Борисенко, Петр Зайцев, архитекторы: «В процессе работы над этим проектом мы встречались с хозяйкой всего трижды (причем третий раз – уже при сдаче объекта) и оформили все фактически на свой вкус. Мы оказались предоставлены самим себе, что редко бывает. Поверхности, не облицованные деревом, окрашены в белый цвет. Все пространство квартиры условно разделено на три объемные зоны, сложно взаимодействующие между собой. Освещение предполагает три сценария. Кроме традиционного яркого верхнего освещения предусмотрена и мягкая ночная подсветка: неоновые лампы встроены в потолочные короба, закрывающие бетонные ригели. Предусмотрена и локальная подсветка: торшеры и настольные лампы. Окна закрыты плотными светлыми шторами – такими же, как те, что закрывают гардеробный шкаф. Балкон площадью 2,2 кв. м был остеклен, в нем сделано новое напольное покрытие (керамогранитная плитка, как и в части студии). Кровать, барная стойка и стулья изготовлены по нашим эскизам. Эта мебель весьма функциональна. Например, барная стойка прячет в себе мини-бар. В данном проекте впечатление цельности и гармоничности достигнуто за счет умелого подбора цветовых решений, минимизации предметов обстановки и создания специально для этого интерьера предметов мебели». «Много дерева и современный дизайн» – на основании этой краткой формулировки молодой хозяйки квартиры архитекторы Арсений Борисенко и Петр Зайцев (архитектурное бюро za bor) создали проект, воплощенный затем в реальность без каких-либо дополнительных вмешательств со стороны заказчицы. Современность концепции выражена в просторной, студийной планировке, интересной работе с объемами и отказе от мелочного украшательства. Дерево доминирует в отделке в двух ипостасях. Это золотистый дуб и почти черный венге. Живая текстура и взаимный контраст этого тандема подчеркивают выразительность скупых линий и широких плоскостей, создают ощущение тактильного удовольствия и природной теплоты. Укрупненные пластические формы, объединившие мебель с вертикальными и горизонтальными плоскостями, сбивают масштаб, в сочетании с зеркалами создают перспективную игру, но вместе с тем привязаны к четким функциям. Поскольку внутренних перегородок между зонами больше нет (в отдельные помещения выделены только санузел и входной тамбур), роль зонирующих элементов выполняют мебель и приемы отделки. Границы между функциональными локусами заданы конструктивными деталями дома – резко выступающими потолочными ригелями (50 см) в простенках между окнами. К ним тяготеют два основных зонирующих предмета мебели: объемная барная стойка, замыкающая зону кухни-столовой за диваном, и кровать-подиум, спинка-перегородка которой отделяет зону сна от гостиной. Репрезентативные зоны расположены возле окон: расчет сделан не только на хорошую инсоляцию, но и на первоочередное попадание в поле зрения. Так, прямо напротив входной двери в студию находится гостиная с удобным низким диваном. Несколько шагов вперед дают возможность увидеть все три окна и боковые зоны: прямоугольный обеденный стол слева и туалетный навесной столик (с длинным зеркалом над ним), располагающийся справа. Рабочая зона кухни и стеллаж для хранения вещей тактично скрываются в глубине: шкаф – за длинным занавесом вдоль стены квартиры справа; кухонный фронт, расположенный в линию, – в нише за выступом перегородки слева. Таким образом, основной акцент восприятия пространства сделан на отдыхе и обстановке, рассчитанной на неспешное созерцание. 
Chociaż następujące kształty ortogonalne byłybyW tym przypadku, jak najbardziej uzasadnionym (ściany zewnętrzne mieszkania to wyraźny prostokąt o proporcjach 1:1,5), architekci postanowili przełamać statykę i „przeciąć” podłogę wewnętrzną po przekątnej pod kątem około 12 stopni. Z jednej strony znajdują się tereny rekreacyjne, których podłogę zdobią złote deski parkietowe, jakby promienie słońca zawsze jasno oświetlały tę część mieszkania. Z drugiej strony, bliżej wejścia, podłoga wyłożona jest płytkami porcelanowymi w kolorze antracytu, co ma również znaczenie praktyczne. Przekątna zaczyna się na środku ściany końcowej zamykającej kuchnię z jadalnią i opiera się o zagłówek, który jest do niego zwrócony pod kątem prostym (kąt między przekątną a podium nieznacznie różni się od linii prostej; autorzy dokonali korekty, biorąc pod uwagę specyfikę percepcji wzrokowej). Umieszczenie podium następuje po przekątnej w kierunku zagłówka. Ta ostatnia to szeroka płaszczyzna sięgająca do sufitu i zwrócona pod kątem w stosunku do ściany nośnej. Wszystkie powierzchnie konstrukcji wyłożone są tym samym materiałem (deski parkietowe wenge), a przegroda pomiędzy zagłówkiem a regałem, podwieszonym za zasłoną, aż po sufit przykryta jest solidnym lustrem. Tak w głębi pomieszczenia pojawia się wolumetryczny fałszywy portal, a prowadząca do niego ukośna „ścieżka” stwarza wrażenie większej odległości i głębi przestrzeni niż w rzeczywistości, nawet bez uwzględnienia głębokości „przelotu”. lustro”. Dwa kolejne panele lustrzane (jeden to jedyne drzwi regału, drugi zakrywa przegrodę między oknami jadalni i salonu nad ladą barową) „przesuwają” granice studia w dwóch innych kierunkach.
Panele końcowe są w tej samej kolorystyce co podłoga.ściany: w pobliżu okien obszyte są tą samą złotą deską; obok kuchni i nad łóżkiem - deski parkietowe wenge. Na suficie gra kolorowych płaszczyzn jest bardziej skomplikowana. Masywne poprzeczki wszyte są w szerokie skrzynki z płyt gipsowo-kartonowych. Sufity pomiędzy nimi od strony okna ozdobione są jasnym drewnem. A „ciemna strona” sufitu jest obniżana stopniowo (w tym celu zbudowano konstrukcję, która została pokryta deskami wenge) i wydaje się być przecięta białymi „belkami” sufitowymi. Tym samym przestrzeń wewnętrzna składa się z dwóch części, dynamicznie połączonych ze sobą. W rezultacie powstaje iluzja ruchu i „pracy” konstrukcji, a technika porównywania kolorów wyznacza nowe postrzeganie brył i wnętrza jako całości. Konstrukcje wolumetryczne na stropach umożliwiły ukrycie przewodów, zabudowę systemu akustycznego i oświetlenia nad ladą barową. Mieszkanie doświetlone jest kilkoma systemami szynowymi zamontowanymi wzdłuż okna, szafy oraz w obszarze granic kolorystycznych. Integralność prezentowanego wnętrza ukazuje zalety architektonicznego podejścia do projektowania nawet małej przestrzeni. To on umożliwił osiągnięcie prawdziwie artystycznej syntezy w rozwiązywaniu problemów praktycznych i artystycznych.
„Łóżko statek (obszerne meble w mieszkaniumała powierzchnia) – czy nie jest to zbytnie, nieuzasadnione zaśmiecanie przestrzeni? - takie pytanie wydawało się kiedyś czysto retoryczne, ponieważ odpowiedź na nie wydawała się oczywista: taki krok w małym mieszkaniu jest nie do przyjęcia. W tym przypadku staranny dobór detali i minimalizacja ich form pozwoliła architektom nie tylko włączyć do całości kompozycji imponującą bryłę łóżka-podium, ale także uczynić z niego element akcentujący całą kompozycję. Opiera się na metalowym stelażu obłożonym deskami parkietowymi w kolorze wenge. Podium ma wymiary 2x3 m, ale ze względu na niewielką wysokość (35 cm) i kolorystykę zbliżoną do płytek podłogowych nie sprawia wrażenia masywnego. Wysokie (1,6 m) oparcie podnóżka pełni rolę strefową, a także służy jako panel, do którego przymocowane są telewizory LCD z boku salonu i samego łóżka. Jednocześnie dzięki obrotowi łóżka i lekkiemu skosowi nie sprawia wrażenia masywnego. Zagłówek, który przechodzi w ścianę, a następnie w sufit, to technika, która pozwoliła zaciemnić rzeczywisty rozmiar obiektu, jakby go rozpuścić i jednocześnie wskazać granice powierzchni sypialnej. Zatem bez ścian bocznych i baldachimu łóżko jest postrzegane jako osobna bryła architektoniczna, a nie banalna płaszczyzna.
Petr Zaitsev Architects - Arseny Borisenko, Petr Zaitsev Architectural Bureau za bor st. Sharikopodshipnikovskaya 38/1, Moskwa, Rosja +7 495 922 90 60
