69 m2'lik bu şık daire. м построена в Москве российскими архитекторами. Здесь нет ни одной лишней детали. И вы никогда не угадаете год ее создания. Потому что она «вечно модная» Студия, в которую трансформировалась маленькая двухкомнатная квартира, представляет собой цельный, почти скульптурный объем без единой лишней детали. Перед нами полифункциональный пространственный объект, созданный по бескомпромиссным законам конструктивистской архитектуры. Арсений Борисенко, Петр Зайцев, архитекторы: «В процессе работы над этим проектом мы встречались с хозяйкой всего трижды (причем третий раз – уже при сдаче объекта) и оформили все фактически на свой вкус. Мы оказались предоставлены самим себе, что редко бывает. Поверхности, не облицованные деревом, окрашены в белый цвет. Все пространство квартиры условно разделено на три объемные зоны, сложно взаимодействующие между собой. Освещение предполагает три сценария. Кроме традиционного яркого верхнего освещения предусмотрена и мягкая ночная подсветка: неоновые лампы встроены в потолочные короба, закрывающие бетонные ригели. Предусмотрена и локальная подсветка: торшеры и настольные лампы. Окна закрыты плотными светлыми шторами – такими же, как те, что закрывают гардеробный шкаф. Балкон площадью 2,2 кв. м был остеклен, в нем сделано новое напольное покрытие (керамогранитная плитка, как и в части студии). Кровать, барная стойка и стулья изготовлены по нашим эскизам. Эта мебель весьма функциональна. Например, барная стойка прячет в себе мини-бар. В данном проекте впечатление цельности и гармоничности достигнуто за счет умелого подбора цветовых решений, минимизации предметов обстановки и создания специально для этого интерьера предметов мебели». «Много дерева и современный дизайн» – на основании этой краткой формулировки молодой хозяйки квартиры архитекторы Арсений Борисенко и Петр Зайцев (архитектурное бюро za bor) создали проект, воплощенный затем в реальность без каких-либо дополнительных вмешательств со стороны заказчицы. Современность концепции выражена в просторной, студийной планировке, интересной работе с объемами и отказе от мелочного украшательства. Дерево доминирует в отделке в двух ипостасях. Это золотистый дуб и почти черный венге. Живая текстура и взаимный контраст этого тандема подчеркивают выразительность скупых линий и широких плоскостей, создают ощущение тактильного удовольствия и природной теплоты. Укрупненные пластические формы, объединившие мебель с вертикальными и горизонтальными плоскостями, сбивают масштаб, в сочетании с зеркалами создают перспективную игру, но вместе с тем привязаны к четким функциям. Поскольку внутренних перегородок между зонами больше нет (в отдельные помещения выделены только санузел и входной тамбур), роль зонирующих элементов выполняют мебель и приемы отделки. Границы между функциональными локусами заданы конструктивными деталями дома – резко выступающими потолочными ригелями (50 см) в простенках между окнами. К ним тяготеют два основных зонирующих предмета мебели: объемная барная стойка, замыкающая зону кухни-столовой за диваном, и кровать-подиум, спинка-перегородка которой отделяет зону сна от гостиной. Репрезентативные зоны расположены возле окон: расчет сделан не только на хорошую инсоляцию, но и на первоочередное попадание в поле зрения. Так, прямо напротив входной двери в студию находится гостиная с удобным низким диваном. Несколько шагов вперед дают возможность увидеть все три окна и боковые зоны: прямоугольный обеденный стол слева и туалетный навесной столик (с длинным зеркалом над ним), располагающийся справа. Рабочая зона кухни и стеллаж для хранения вещей тактично скрываются в глубине: шкаф – за длинным занавесом вдоль стены квартиры справа; кухонный фронт, расположенный в линию, – в нише за выступом перегородки слева. Таким образом, основной акцент восприятия пространства сделан на отдыхе и обстановке, рассчитанной на неспешное созерцание. Her ne kadar ortogonal şekilleri takip etmekOldukça haklı olan bu durumda (dairenin dış duvarları 1:1.5 en boy oranına sahip net bir dikdörtgendir), mimarlar statik elektriğin üstesinden gelmeye ve iç zemini yaklaşık 12 derecelik bir açıyla çapraz olarak "kesmeye" karar verdiler. Bir tarafta, sanki güneş ışınları dairenin bu bölümünü her zaman parlak bir şekilde aydınlatıyormuş gibi, zemini altın parke levhalarla süslenmiş dinlenme alanları bulunmaktadır. Diğer tarafta, girişe daha yakın olan zemin, aynı zamanda pratik bir anlamı olan antrasit renkli porselen karolarla kaplıdır. Köşegen, mutfak-yemek odasını kapatan uç duvarın ortasında başlar ve kendisine dik açıyla döndürülen yatak başlığına dayanır (çapraz ile podyum arasındaki açı düz çizgiden biraz farklıdır; düzeltme, görsel algının özellikleri dikkate alınarak yazarlar tarafından yapılmıştır). Podyumun yerleşimi, başlığa doğru çapraz bir hareketi takip ediyor. İkincisi, tavana giden ve taşıyıcı duvara göre açılı olarak döndürülen geniş bir düzlemdir. Yapının tüm yüzeyleri aynı malzeme (wenge parke levhalar) ile kaplanmış olup, yatak başlığı ile perde ile asılan raflar arasındaki bölme, tavana kadar sağlam bir ayna ile kaplanmıştır. Odanın derinliklerinde hacimsel sahte bir portal bu şekilde ortaya çıkıyor ve ona giden çapraz "yol", "geçişin" derinliğini hesaba katmadan bile gerçekte olduğundan daha büyük bir mesafe ve alan derinliği izlenimi yaratıyor. ayna”. İki ayna paneli daha (biri raf ünitesinin tek kapısı, ikincisi yemek odası pencereleri ile bar tezgahının üzerindeki oturma odası arasındaki bölmeyi kapsıyor) stüdyonun sınırlarını diğer iki yöne “itiyor”.Uç paneller zeminle aynı renktedir.duvarlar: pencerelerin yanında aynı altın tahta ile süslenmiştir; mutfağın yanında ve yatağın üstünde parke tahtaları var. Tavanda renkli uçakların oyunu daha karmaşıktır. Masif çapraz çubuklar geniş alçıpan kutulara dikilir. Pencere tarafında aralarındaki tavanlar açık renkli ahşapla dekore edilmiştir. Ve tavanın "karanlık tarafı" basamaklar halinde alçaltılıyor (bu amaçla wenge tahtalarla kaplanmış bir yapı inşa ettiler) ve sanki beyaz tavan "kirişleri" ile kesiliyor. Böylece iç mekan birbiriyle dinamik olarak birleştirilen iki parçadan oluşuyor. Sonuç olarak, yapıların hareketi ve "çalışması" yanılsaması ortaya çıkıyor ve renk karşılaştırma tekniği, hacimlere ve bir bütün olarak iç mekana dair yeni bir algı oluşturuyor. Tavanlardaki hacimsel yapılar, kabloların gizlenmesine, akustik bir sistemin kurulmasına ve bar tezgahının üzerinde aydınlatma yapılmasına olanak sağladı. Daire, pencere, dolap ve renk sınırları boyunca bağlanan çeşitli otobüs sistemleriyle aydınlatılmaktadır. Sunulan iç mekanın bütünlüğü, küçük bir alanı bile tasarlarken mimari yaklaşımın avantajlarını göstermektedir. Pratik ve sanatsal sorunların çözümünde gerçek bir sanatsal senteze ulaşmayı mümkün kılan oydu. “Gemi yatağı (dairede hacimli mobilyalarküçük alan) – bu, alanın çok fazla yersiz kalabalıklaşması değil mi?” - böyle bir soru bir zamanlar tamamen retorik görünüyordu, çünkü cevabı açık görünüyordu: küçük bir apartman dairesinde böyle bir adım kabul edilemez. Bu durumda, ayrıntıların dikkatli seçimi ve formlarının en aza indirilmesi, mimarların yalnızca etkileyici bir yatak-podyum hacmini genel kompozisyona dahil etmelerine değil, aynı zamanda onu tüm kompozisyonun bir vurgu unsuru haline getirmelerine de olanak tanıdı. Wenge parke levhalarla kaplı metal bir çerçeveye dayanmaktadır. Podyumun boyutu 2x3 m'dir ancak yüksekliğinin (35 cm) küçük olması ve yer karolarına yakın tonu nedeniyle hantal görünmemektedir. Ayakucunun yüksek (1,6 m) sırtlığı imar rolü oynar ve aynı zamanda oturma odasının ve yatağın yan tarafında LCD TV'lerin takıldığı bir panel görevi görür. Aynı zamanda yatağın dönüşü ve hafif eğimi sayesinde masif görünmüyor. Önce duvara, sonra da tavana dönüşen yatak başlığı, nesnenin gerçek boyutunu sanki onu eritiyormuşçasına gizlemeyi ve aynı zamanda uyku alanının sınırlarını belirtmeyi mümkün kılan bir tekniktir. Böylece, yan duvarlar ve gölgelik olmadan yatak, banal bir düzlem olarak değil, ayrı bir mimari hacim olarak algılanır.
Petr Zaitsev Architects - Arseny Borisenko, Petr Zaitsev Mimarlık Bürosu za bor st. Sharikopodshipnikovskaya 38/1, Moskova, Rusya +7 495 922 90 60